Verrassing?!

Bij het vorige bericht ging er dus duidelijk iets mis, waarschijnlijk hebben ze hier nog last van een millenium bug. Dus bij deze nog een keer!

Ik ben het koude Nederland maar weer eens ontvlucht. Dit keer niet met de trein richting het verre oosten, maar met het vliegtuig naar het westen. De planning was eerst wel Thailand en Laos, maar vanwege de stakingen op het vliegveld van Bangkok werden onze (Karim & Ik) vluchten geannuleerd. Dus hebben we besloten om 3 dagen voor vertrek alles om te gooien en op de rotonde niet de eerste afslag te pakken, maar driekwart rond te nemen! Zodoende zreizen we nu 5 weken door Mexico, Guatamala en Belize. Oh ja, we maken ook nog een tussenstop van drie dagen in New York. Maar maken jullie je vooral geen zorgen om ons, wij redden het wel!

Schiphol, zaterdag 6 december:
"Waar gaat de reis heen heren?"
"Mexico, Guatamala en Belize!"
"Hoe lang?"
"Vijf weken."
"Hebben jullie je tas zelf ingepakt?"
"Ja!"
"Nog pakjes of andere dingen van vreemden aangenomen?"
"Euh, nee!" Sjesus wat een vragen!
"Okee, even overleggen met mijn supervisor."
Wat een gedoe zeg en dan ben je nog niet eens Amerika in. Nog geen minuut later komt meneer terug: "Fijne reis heren!"

Na een paar uurtjes zijn we dan aangekomen op Mexico-city, relaxed! Backpack pakken en naar het hostel. Oh ja, backpacks, die kome normaal op zo"n lopende band aan, maar bij ons in Meico-city kwamen deze dus mooi niet met e band naar ons toe. Geen bagage dus.... eigenlijk wel lekker, worden ze de volgende dag gebracht en hoeven we niet met een bakcpack de Metro in. We belanden met de metro in het centrum van e stad in een enorme mensenmassa. Een groot feest in Mexico-city, we banen ons een weg door de menigte en komen bij een schitterend hostel aan, alwaar deze jongens een heerlijk verdient uiltje knappen!
Vlakbij bij Mexico-city zijn de eerste pyramides van de Maya"s. Weer een schitterende beschaving van zoveel honderden jaren terug! Wat een belevenis om daar weer tussen te lopen! Verder is Mexico-city net als elke grote hoofdstad, vies, druk en ........ Goede start, maar niet om heel erg lang te blijven, dus stappen we in de bus om naar Oaxaca te gaan.
Hoe relaxed en ontspannen is deze stad vergeleken met Mexico-city! Overdag een beetje rondhangen op het plein en "s avonds genieten van de plaatselijke delicatesse zoals varkenshoofd. Daarna live muziek in een van de cafe"s. En wat voor een muziek, ik heb helemaal geen bliepjes of harde bassen gemist. Schitterende gitaarmuziek en een olijke Mexicaan waren meer dan genoeg ingrediënten voor ons! Tussendoor hebben we ook nog even een berg met de mountain bike beklommen. Vanaf nu is er ook een nederlandse Alpe d"Huez in Mexico. Wij ware immers de eerste boven, ook de enige, maar dat doet nu niet toe! Boven op de top lag weer een schitterend maya complex. Uitzicht over de gehele vallei met tempels! Na alle werelrecords te hebben gebroken, besloten we verder Mexico in te trekken. San Cristobal de las Casas was de volgende plek!

KOUD!!! op 2200m hoogte ligt San Cristobal wat natuurlijk betekent dat het er frisser is dan op lager gelegen plekken. Capuchon-truien en lange broek waren geen overbodige luxe. Maar in de middag begon de zon te schijnen en werd het warm. Slippertje en korte broek gingen weer aan en de eertse stappen werden gezet richting een kleine markt van een nabij gelegen dorp. Het dorp lag op 2500m hoogte en wat was het hier koud. Liepen we daar tussen de wolken in de motregen op onze slippertjes met korte broeken, terwijl de bevolking zelf gekleed ging in schapenwollen rokken en vesten!
De kou beviel ons niet en al snel werd er besloten een tour te volgen. Inhoud: veel snelwegen, watervallen, jungle en natuurlijk de nodige Maya tempels. Maar we zullen jullie niet te veel verevelen met hoe mooi en verscholen de tempels in de jungle liggen, kijk de foto´s maar.
Tijdens de jungle tocht van 4 uurtjes moest er ook een kleine rivier worden overgestoken d.m.v. een paar boomstammen. De gids had er duidelijk zin in want het was nog een best lastige operatie en hij had er natuurlijk al meerdere toeristen in zien vallen. Nou horen wij jullie denken "Die zijn erin gevallen!?" Echter gebeurde het volgende:
De boomstam ging prima, zeg maar gewoon vlekkenloos. De tweede was iets langer en daardoor ook iets lastiger, met veel armbewegingen wist Ivo zich naar de overkant te begeven. Karim stond nog aan de andere kant met het fototoestel.
Ivo: "Gooi dat toestel eerst maar, dan blijft die tenminste droog!"
Karim: "Nee, ik hou hem wel boven mijn hoofd als ik val"
Ivo: "Het is drie meter diep, hoe wil je dat doen? Gooi nou maar!"
Karim: "Okee! Beter te hard gooien de te zacht?"
Ivo: "Nee, precies goed!"
Karim: "Ja ja, komt ie."

Nou weten de meeste misschien dat Karim vroeger basketbal heeft gespeeld, maar daar was op dit moment weinig van te merken. Na een mooie worp belande het toestel precies 1 meter voor de kant in het water!!! Water achter de lens en het toestel hiled er vreemd genoeg meer op! Moraal van het verhaal; Je kan toch maar beter te hard gooien dan te zacht. Oh ja Karim kwam zonder problemen droog aan de overkant!!!

Weer terug in San Cristobal moest er tijdelijk afscheid genomen worden van Mexico. Waar kan je dat beter doen dan in een Reggea-bar met een ouderwets potje bingo en stoelendans om Tequilla en Moijito´s. Wat een mooie afsluiter van een perfecte week!!

Op naar Guatamala!!!!!