Zon, zand, sneeuw en schapenmaag!

Mongolie zit er weer op! En wat voelde ik mij thuis tussen de Mongolen!
Meteen bij de grens is er al een groot verschil tussen Rusland en Mongolie. In Rusland zie je veel boos kijkende mensen op straat hier lachen en zingen de mensen op straat!
Bij de grens overgang tussen Rusland en Mongolie kwam er een vriendelijke Mongoolse jongen. Hij sprak redelijk goed Duits omdat hij drie jaar in Berlijn had gewoond. Hij wilde mij graag rondleiden in Ulan Batar. Ik sloeg het aanbod af en hij verdween. Na vijf minuten kwam hij weer terug met een ander verhaal. Hij wilde zich ditmaal graag verstoppen in de coupe zodat hij de 20 euro die de treinreis kost niet hoefde te betalen. Na een goede seconde nadenken zei ik hem dat mij dat niet zo'n goed plan leek, het kostte hem tien minuten het te begrijpen en de coupe te verlaten. Vijf minuten later werd de coupe gecontroleerd, goeie keuze!
In Ulan Batar een mooie trip door de Gobi-Woestijn kunnen regelen. Samen met twee Amerikanen, een Canadees stel en een Israelier. Een tocht van 6 dagen, waarvan elke dag minimaal 200km rijden over de hobbilige woestijnwegen. We hadden een gids (Dawa) en een chauffeur (Erkhemee). De chaufeeur werd al snel "Van Bataar", vanwege zijn kunsten op de weg. Er zijn geen bewegwijzeringen en de wegen zijn niet duidelijk om t volgen, toch wist "Van Bataar" altijd de weg naar de nomaden families. Daarnaast rookte hij elke tien minuten een sigaret, at een bord noodles in 3 minuten leeg, repareerde elke auto in het dorp waar we stopte, opende een blik mais met een gewoon mes en pakte alles wat hij wilde hebben en dulde geen tegenspraak. Oh ja, hij lachte altijd en sprak een woord: "Jaahh"
Onze eerste nacht sliepen we in een hotel, nou ja een hotel? Het was volgens ons eerder een KGB-hoofdkwartier! Tijdens mijn eerste tiolet bezoek begon het gezeik. Alles wat ik boven in de pot er aan vloeistof toefvoegde, kwam er net boven de vloer net zo hard weer uit. Wat reseluteerde in redelijk natte schoenen. Mooie natte bende! Maar gelukkig droogt alles vrij snel in een droge woestijn.
De volgende dagen maakten we kennis met het echte Mongoolse voedsel, we aten mee met de nomaden families. De hoofdmaaltijd bestaat uit "dumplings", een klein balletje vlees met deeg eromheen. Dit werd gefrituurd of gekookt. Het was meer een tussendoortje, maar lang niet slecht. Het vlees was elke keer weer verschillend. Zo heb ik antilopen, paarden, kamelen, geiten en schapenmaag dumplings gegeten. De schapenmaag was niet van te voren verteld, het smaakt dan ook prima! Dit ging altijd gepaard met een warme kop kamelenmelk thee. Niet met een klontje suiker, maar met een snufje zout! Raar ecept en niet iets wat ik thuis nog snel zou doen.
De "Ger", onze slaapplaatsen voor de nachten werden warm gehouden met gedroogde paardenstront. Wat verdraaid hevig brand maar wel erg kort, dus voor je gaat slapen is het net een sauna en als je wakker wordt is het net rond het vriespunt. Af en toe koulijden en slapen met een muts op.
De uitzichten en landschappen die we zijn gepasseerd tijdens het rijden waren fantastisch. 's Ochtends stonden we op het ijs en diezelfde avond staan we tussen de zandduinen. De volgende dag tussen de dinosaurusfossielen om vervolgens af te koelen op een kameel!
Mijn kameel "Gustav" was een van de onrustigste van de groep. De eigenaar van de kamelen hield mij dan ook constant in de gaten en ik was de enige die niet los mocht lopen. Maar na enig aandringen, mochten Gustav en ik de weide wereld in trekken. Gustav dacht daar alleen anders over en had niet zo heel erg veel zin. Een beetje kameel gaat vooruit bij het Mongoolse woord "Tsjoe" en een tik met de hakken, maar Gustav niet! Het duurde even voor ik de gebruiksaanwijzingen van Gustav doorhad maar uiteindelijk liep Gustav in gallop en hobbelde ik er vrolijk bovenop. Snel hadden we de koppositie, wat de andere natuurlijk niet op zich lieten zitten en het resulteerde in een rumoerige "Tsjoe, Tsjoe". Al snel kwamen Gustav en ik onder druk te staan en werden ingesloten door twee andere kamelen. Dit was iets waar Gustav niet zo goed tegen kon. Trapte op de rem, stijgerde een paar keer flink en kwam gelukkig na een paar minuten weer tot rust! Ik was me een bult geschrokken en was blij dat we vlak bij de "Ger" waren.
De laatste dag bij de familie van de Dawa geweest. Weer veel kamelenmelk met zout en droge deegballen. De familie een handje geholpen bij het geiten scheren, wat iets anders gaat dan op het schaapscherdersfeest in Rheden, maar ik denk dat ik volgend jaar mij mannetje wel kan staan.
Al met al weer een mooie tiendaagse trip in Mongolie.
Nu zit ik alweer in Beijing! Zes uur lang bij de grens moeten wachten op het wisselen van de onderstellen. Morgen komt Jelle deze kant op en gaan we samen Beijing verkennen. Daar verheug ik me echt op, samen met mijn grote broer op reis door China.
Sorry voor het lange verhaal, maar kon het niet laten!

Zaijian (de groeten)

P.s. de foto's zal ik weer proberen te plaatsen, maar dat is nog altijd moelijk en traag!