Het laatste stukje China!

Nog nooit Koninginnendag op deze manier gevierd! Eerst Babs wezen ophalen van het vliegveld van het schitterende JingHong. Ze wist van niks en dacht dat ik in Kunming zou blijven. Een super verassing, wat ook te zien was aan Babs gezicht, fantastisch! Het was na een uurtje net of we elkaar gister nog op de Enny Vredelaan hadden gezien. Om de verjaardag van de koningin te vieren zijn we naar een disco geweest. "Yes Disco Yes" was de topper in het het dorp. De bas was goed, het volume stond vol open en de chinezen waren als een stel spastische konijnen door de disco aan het huppelen. Lauwe blikjes bier werden vrolijk naar binnen gegoten en dat deden wij dus ook. Je bent niet voor niks in China en je wilt toch de cultuur proeven, dus haalde we snel wat lauwe blikjes "Budweiser"? Om twee uur was het feest voorbij en gingen wij al lachend naar ons hostel terug. Wat een idioten!
Na een sleeper-bus, waar je in kan liggen als je dezelfde maten hebt als de chinezen, maar dus niet met mijn lengte, kwamen we aan in Kunming. Het was arbeidsdag en goed weer, wat resulteerde in honderden mensen met paraplu's op straat. Ik doe hier mijn best om een kleurtje te krijgen, zodat jullie wel zien dat ik ben weg geweest. Hier pakken ze kranten, paraplu's en wat ze maar voor handen krijgen om zich te beschermen tegen de zon.
Veel kleine kinderen hebben trouwens een broek met een scheur tussen hun billen. Zodat aan elke natuurlijke aandrang meteen gehoor kan worden gegeven, erg efficient! En ze maken er dan ook gretig gebruik van. Bloemenperken, gootstenen, bomen en prullebaken in de trein moeten het vaak ontgelden.

Twee dagen na de "Yes Disco Yes" kreeg Babs veel last van duizeligheid en slecht zicht. Waarschijnlijk stond de muziek in de disco te hard wat resulteerde in af en toe maar drie trappen af kunnen om een maaltijd te nuttigen en vervolgens weer omhoog om uit te rusten op bed. Mooi klote voor haar. Ondanks de duizeligheid, die er nu nog steeds is, hebben we dolle pret en lachen we veel. Het spel stad, land, beroep, dier, voetbalclub en/of trainer (iets aangepast) heeft ons veel tijdverdrijf gegeven.
Ik doe hier en daar een trip, zoals naar de panda's! Ongelooflijk dat deze dieren nog niet zijn uitgestorven. Ze hebben geen natuurlijke schutkleur, eten alleen maar bamboe wat weinig energie geeft, het vrouwtje is een of twee dagen vruchtbaar, het mannetje heeft een te kleine penis om haar te bevruchten en ze zijn heel erg kieskeurig. Ik heb niks tegen dieren zoals jullie misschien wel weten, maar de panda's zijn echt ongelooflijk. Wel hebben ze natuurlijk een hoge aaibaarheidsfactor die een hele hoop goed maakt en ze in China en de rest van de wereld erg geliefd maakt.
De duizeligheid bleef Babs parten spelen, waardoor ze niet in staat was om me te gaan op een paardrijtocht van drie dagen. Een flinke teleurstelling omdat we het in Nederland al over deze paardrijtocht hadden gehad. Deze droom werd met volle vaart uit de draaimolen geslingerd en ik ging dus alleen op pad. Nou ja alleen. Twee gidsen en een Russische tante, die geen van alle Engels konden, gingen mee. En de paarden reageerde ook alleen op "Tsjoe, Tsjoe". De beste manier om een Chinees paard in beweging te laten komen. De paarden brachten ons over bergen, door bossen en langs mooie dorpjes. Het paardrijden was een hele nieuwe ervaring, net als het slapen in een tent die lekte. Elk avond regen gehad, wat resulteerde in een natte slaapzak en koude tenen, vingers en hoofd. 's Avonds om acht uur het bed want er viel weinig te bespreken, de volgende ochtend om zes uur op en werd er ontbijt gemaakt. Bestaandd uit brood en gekookte groente. Alle maaltijden werden gegeten meet zelfgemaakte "chop-sticks"!! Jaaahh zelf gemaakte stokjes. Je weet natuurlijk pas echt hoe je moet overleven als je je eigen "chop-sticks" kan maken!
Na drie dagen weer terug in Songpan met spierpijn in mijn rug en mijn kont. Een mooie gelegenheid om de plaatselijke geneeswijze te onderzoeken. Wat op het volgende punt brengt:
Eus & Anthony, fijne kerels, ik kan nu toch met enige zekerheid zeggen dat deze reis nu eerder een studiereis is geworden dan een vakantie. Ik heb de koud-warmte baden in Rusland geprobeerd en ik kan ze aanbevelen. Ik heb een week lang geen vitamine tot mij genomen in Mongolie, wat niet een hele goede terapie is. In China heb ik massage en acapunctuur uitgestoken, eehh uitgeprobeerd. wat pijnlijk kan zijn als er verkeerd wordt geprikt. Het is nog te vroeg om er verdere conclusies aan te verbinden, aangezien de behandeling nog weken later kan werken. Na China zal ik mijn studiereis voortzetten in Vietnam, Cambodja, Laos en Thailand. Wat de nodige resultaten zal opleveren. Deze zal ik natuurlijk moooi bundelen en aan jullie overhandigen, zodat we de praktijk op een nog hoger niveau kunnen brengen. Nou is het natuurlijk wel zo dat deze studiereis de nodige kosten met zich meebrengt! Wat ik eigenlijk wil zeggen: "Jullie weten mijn rekening, toch?"
Dan rest mij nog wat te vertellen over de plaatselijke keuken. Als eerste de "Hot-pot", je krijgt een bak met een olie-achtige substantie gevuld met pepers en andere hete kruiden. Deze bak wordt op een campingfles gevuld met Bhutaan gas gezet, waardoor alles lekker gaat borrelen. Dan komt er een vrouw met schaaltjes voedsel, (nou ja voedsel, Yak-maag???) die ze vrolijk in de bak met olie gooit. Daarna mag je met je stokjes alles eruit proberen te vissen. Wat zeker geen makkelijke opgave is. En een Hot-pot is hot, wij hadden nog een milde versie. De pussy versie. Maar deze was al redelik gekruid.
De tweede specialiteit zijn de "Over the bridge Noodles" gerechten. weer een bak met vloeistof, dit keer kippeboulion, waar ze van alles in gooien. Rauw ei, bacon, groenten en natuurlijk een bak met noodles. Een specialiteit, maar niet mijn favoriet. Ik heb genoeg noodles gehad op de trein en denk dat ik nog genoeg in de Aziatische landen zal krijgen.
China was leuk, spannend en veel, erg veel. Ik heb het nu wel gezien. Die chinezen zijn leuk, maar het zijn er gewoon te veel en die namen kan ik niet allemaal onthouden dat is gewoon
niet meer te doen! Op naar Vietnam.

En voor nu oogjes toe en snaveltjes dicht!